Po pierwsze – badanie gleby
Podstawę efektywnego nawożenia roślin stanowi laboratoryjna analiza zasobności gleby w składniki pokarmowe oraz określenie jej odczynu.
Pobierane prób glebowych odbywa się za pomocą automatu Glebex, który wspomagany nowoczesnym oprogramowaniem pozwala na pobranie próbek w precyzyjnie wyznaczonych miejscach określonych na podstawie siatki oraz stref wyznaczonych przy pomocy konduktometru glebowego.
Wprowadzamy innowacyjne rozwiązania procesowe – pobrane próbki glebowe w wyznaczonych miejscach poboru są odpowiednio oznaczone, transportowane, a uzyskane wyniki opracowane i dostarczane naszym klientom w systemie FarmPortal.
Kiedy najlepiej przeprowadzić badanie gleby?
Najlepszym terminem pobrania próbek glebowych jest okres pożniwny. Analizę gleby na danym polu należy wykonywać co najmniej co 4 lata.
Precyzyjna ocena potrzeb nawozowych ziemniaka pozwoli ustalić optymalne dawki nawozów mineralnych – wpływając na produkcyjny, ekonomiczny i środowiskowy aspekt produkcji
Na podstawie wyników analizy i znajomości wymagań pokarmowych ziemniaka należy ustalić optymalne dawki nawozów, które mogą być różne w poszczególnych częściach polach – to znaczy ustalenie dawek zaspokajających wymagania pokarmowe roślin, bez ryzyka ich wymywania z gleby, które stanowić mogą zagrożenie dla bezpieczeństwa środowiska naturalnego.
Uregulowany odczyn gleby podstawą wysokiego plonu
Znajomość odczynu gleby pozwala określić konieczność jej wapnowania, w przypadku uprawy ziemniaków zabieg ten należy wykonać odpowiednio wcześniej (minimum 1.5-2 lata przed sadzeniem) – na glebach świeżo wapnowanych ziemniak częściej porażany jest przez parcha ziemniaka (choroba wywoływana przez kilka gatunków grzybów z rodzaju Streptomyces – głównie Streptomyces scabiei i Streptomyces acidiscabies).
Uregulowanie pH gleby gwarantuje prawidłowe pobieranie składników pokarmowych przez korzenie rośliny uprawnej z roztworu glebowego
Wraz ze wzrostem zakwaszenia gleb spada przyswajanie azotu, fosforu, potasu i wapnia, a także mikroskładników takich jak molibden i bor
Zwiększenie odczynu gleby zmniejsza przyswajanie metali ciężkich przez rośliny, których zbyt wysoka zawartość wpływa negatywnie na ich plonowanie, a także zdrowie konsumentów.
Spadek odczynu poniżej pH 5,5 prowadzi do wzrostu aktywności jonów glinu i manganu, które mogą toksycznie oddziaływać na rośliny.
Wielkość zastosowanej dawki azotu w uprawie ziemniaka powinna ustalona by być w oparciu o rodzaj gleby, jej zasobność, warunki wilgotnościowe, a także odmianę ziemniaka i kierunku jego użytkowania.
Przy zbyt wysokim nawożeniu azotowym ziemniaków zwiększa się ich podatność na ciemnienie miąższu i pogorszeniu ulega trwałość przechowalnicza bulw oraz ziemniak jest bardziej podatny na porażenie przez patogen Phytophthora infenstans (powodujący zarazę ziemniaka), grzyby z rodzaju Streptomyces (parch zwykły ziemniaka) oraz choroby wirusowe.
Nawożenie jest jednym z najważniejszych czynników wpływających na skład chemiczny bulw oraz jego wartość konsumpcyjną i trwałość przechowalniczą.
Zbyt wysokie nawożenie ziemniaków azotem powoduje zwiększenie ilości cukrów redukujących – niepożądanych szczególnie przy uprawie ziemniaków przeznaczonych do produkcji chipsów (ich zawartość nie powinna być wyższa niż 0,15%)